Asiye öğretmen de köyde başlamıştı eğitim hayatına. Bayağı büyük bir aileydiler ; annesi , babası, büyükannesi, dedesi ,amcası ve eşi, , kuzenleri , yedi kız kardeşi ve zihinsel engelli bir amcasıyla birlikte yaşarlardı. Babası ve amcası , onları ve kuzenlerini zorla okutabilmişlerdi. Öyle ki bazı ablaları şehirde okumak için başka ailelerin yanında kalmaya gönderilmişti. Fakat çoğu bu zor zamanları atlatarak iş sahibi oldu. Asiye de öğretmen olmuştu.
Asiye'nin ilk görev yeri merkezdeydi. Oradaki çocuklarla çok güzel bir bağ kurdu. Çocuklar onu, Asiye öğretmen de çocukları çok sevdi ama Asiye öğretmenin tayini çıktı. Asiye öğretmen bu sefer bir köy okulunda çalışacaktı. Okula ilk geldiği zamanlarda öğrencileri ve Asiye pek anlaşamadı. Öğrenciler verdiği ödevleri yapmıyor, üstelik velileri de umursamıyordu, dersleri dinlemiyor, yaramazlık yapıyorlardı. Asiye onlar için elinden geleni yaptı. Dersi anlasınlar diye şehirden materyaller getirdi, oyunlar oynattı. Ders için motive olsunlar diye onlara hediyeler aldı. Durumları olmayan bir çok öğrenciye yardım etti. Asiye öğretmen de kendisinden biliyordu köy okulunda okumanın zorluklarını. Bu yüzden bu çocuklara yardımcı olmak istiyordu. Zamanla çocuklar da Asiye de birbirine alıştı. Aralarında güçlü bir sevgi bağı oluştu. Çocuklar artık derslerinde daha iyi olmaya ,yaramazlık yapmamaya başladılar. Bu güzel , zorlu ama sevgi dolu dört yılın ardından Asiye ve öğrencileri ayrılmak zorundaydılar. Zaman çok hızlı geçmişti.
Asiye öğretmen onlarca çocuk mezun etti, yardımcı oldu. Bir gün bir hastalığa yakalandı. Tedavi olmazsa ölecekti. Ne yazık ki Asiye'nin tedavisi için çok parası yoktu. Bunu öğrenen mezun ettiği, iş sahibi öğrencileri Asiye öğretmen için para topladı. Onlarca öğrenci az, çok yardım etti ve Asiye öğretmen tedavisini olup sağlığına kavuştu. Asiye öğretmen bugün bile öğrencilerinden kopmadı. Onlar hâlâ birbirlerini çok seviyor.
Yorumlar
Yorum Gönder