İçimin vadilerinde kış kıyamet
Rüzgarlar biteviye
Yavrusunu yitiren kurdu seslendiriyor
Ve ay her gece
Gümüşi bir yalnızlığı anlatmak için
Doğuyor sanki öylece.
Güneş yakıyor sanki acıları
Lakin unutturmuyor kalıcıları.
Her gün batımında hüzünleniyor.
Ne kadar unutmaya çalışsada
Anıları onu gün batımında bekliyor.
Umutla başlıyor yeni yoluna.
Anılarıyla kol kola gidiyor
Yeniden başlamaya.
Yorumlar
Yorum Gönder