Evvel zaman içinde, Kalbur saman içinde, Develer tellal iken, Pireler berber iken…Ben bağda üzüm bekler, Derede odun yükler iken, Bir varmış bir yokmuş…Masalın yalanı mı olurmuş. O yalan bu yalan,
Fili yuttu bir yılan. Hadi sen de buna inan. Gelgelelim olaya ülkenin birinde zayıf, çelimsiz, neden yaratıldığından bile haberi olmayan aklı başında bulunmayan bir eşek varmış. Bu eşeğin yaraları birbiriyle anlaşmış biri iyileşir diğeri kanarmış. Yine o sıkıcı günlerden bir günmüş. Yükleri taşıyan yaralı bereli çelimsiz eşek yorulmuş sahibi de sonunda anlamış eşeğin yorulduğunu azcık mola vermeye karar vermiş. Eşek acıktığı için azıcık otlamış. O sırada bir bakışıyla taşı kıracak güçteki öküzleri görmüş. Hepsi birbirinden heybetli hepsi birbirinden kolay bir hayat yaşıyormuş eşeğe göre. Eşek başlamış ona bu konuda yardım edeceği kişiyi düşünmeye çünkü onlar gibi heybetli olmak istermiş.
En son soracağı kişiyi seçmiş. Her ne kadar sinsi olsa da en bilgili oydu bu ormanda yılan. Sahibi uyuya kalmış eşeğin. Eşek koşmuş yılanın yanına korka korka yılan ise demiş ki "Eğer öküz gibi el üstünde tutulmak istiyorsan öküzü yenmen lazım." demiş.(Bak sen şu Allah'ın işine bizim bakımsız ve çelimsiz eşek kendisinin iki katı olan öküzü yenebilir mi hiç?)
Eşeğe vurmuş bir cesaret gitmiş bir öküzün yanına. "Sen benim gibi bir gün geçirsen ölürsün sen kendini güçlü mü sanıyorsun?" demiş. Öküz buna sinirlenmiş "Sen kendini ne sanıyorsun?" deyip bizim akılsız eşeğin kuyruğunu ısırıp kuyruğundan kaldırıp kopartmış eşeğin kuyruğunu. Bizim saf eşek hilal şeklinde bir boynuz isterken kuyruğundan olmuş.
Ağlaya ağlaya kan revan içinde dönmüş evine. Sahibi o gelince ilk önce yarayı kapatmış sonra arkasına bir yük vermiş öteki depoya gitmişler. Bu eşek anlamış her canlının kendine verilmiş bir görevi ile yaratıldığını daha bir öküzü bile yenemezken (ki sataşdığı en çelimsizi idi) nasıl koca tarlayı sürecekti. Bundan sonra ki görevi yaşadığı hayattan zevk almaktı. Bize de bu hikayeden ders çıkarmak kaldı.
Yorumlar
Yorum Gönder