Sezgin mezun olduğu için kitaplarını topluyordu çünkü artık bu kasabada olmayacaktı üniversitesiteye başlayacaktı. Yeni bir düzen yeni bir yer onu bekliyordu. Bunları düşünürken üçüncü raftaki kitapları gözüne ilişti bi an gözünde o kitapların anısı canlandı ve duygulanmasına neden oldu . Epey tozlanmış görünüyorlardı . Bu kitabı ona liseden öğretmeni olan Zeliha Hanım almıştı . Zeliha Hanım tarih öğretmeni ve sınıf öğretmeniydi .
Sezgin'in derslerindeki ilgisizliğini farketmiş ve ona bunun nedenini sormaya gitmişti. Sezgin de " Bu aralar babamın işleri hiç iyiye gitmiyor" demişti. Babası belli bir dönem çalışamamıştı ve zor zamanlardan geçmişlerdi. Şimdi ise yavaş yavaş toparlıyorlardı. Bu olanlar o kitapları alması gerektiği zaman yaşanmıştı . Zeliha öğretmen Sezgin'i dinledikten sonra onu teselli etmeye çalıştı. Akşam olup eve gittiğinde Sezgin'le konuştukları aklına geldi. Düşündü ve yarın ilk iş olarak kırtasiyeye gidip Sezgin'e lazım olan yarışma kitaplarını alıp ona verecekti. Öbür gün kendine dediği gibide yaptı gitti kitapları aldı ve verdi . Sezgin gördüğünde hep çok mutlu oldu hem mahcup hissetti kendisini.
Bu olayın üstünden yıllar geçse de hâlâ öğretmeniyle irtibatları hiç kesilmemişti. Bir gün birden telefonu çaldı ve arayan öğretmeniydi ama konuşan kişi kendisine Zeliha Hanım ın doktoru olduğunu söyleyip şunları ekledi " Zeliha Hanım bugün hestanemize geldi ve kendileri pek iyi değildi hayli halsiz görünüyorlardı kendine geldiğinde ise sizi aramamızı rica ettiler" dedi ve kapattılar telefonu. Sezgin alelacele hastaneye gitti öğretmeni kendindeydi sadece yorgun görünüyordu. Beraber beş dakika gibi bir süre konuştuktan sonra odaya doktor gelip Sezgin'e bir şeyler söyledi. Söylediği şeyler üzüntüden ve stresten uzak durması gerektiğiydi. Hastaneden taburcu olma vakti gelmişti onu alıp kendi evine götürdü. İyi olana kadar bakmak istiyordu. Zeliha öğretmenin bu hâle gelmesi korkutmuştu onu . İyi bakıyordu bu yüzden. Zelih'a Hanım böyle bir şey yaşadıktan sonra birbirlerine dahada bağlandılar ve bundan sonra hep birbirlerinin yardımına koştular.
Bi öğretmenin; bir çocuğun zor zamanlarında kitabını alıp onu mutlu etmesi, hayatının en zor anlarında kendisini tamamen değiştirmek için ona geri döneceğini hiç aklına getirebilir miydi?"
Yorumlar
Yorum Gönder