Acımak - Goncagül Seis

 

.. (Zehra babasının defterini okumaktadır)

  (Cevdet konuşur )

 -Sana bir yardımda bulunabilir miyim Mürşit 

Mürşit: Geçti, bu tesadüf bir iki sene önce olsaydı belki yardım edebilirdin şimdi bak halime , ölüler gibiyim ... Hiçbir şeye ihtiyacım yok... Yuvarlanıp gidiyoruz 

 (Mürşit  içinden şunları geçirir)

 -Cevdet’ten beş on kuruş istemek mümkün ama içimden gelmedi alacağımı aldım .

  (Cevdet  ısrar etmeye devam eder )

- Sana mutlaka bir şey yapmalıyım Mürşit 

 ( Mürşit’in  aklına kızı Zehra gelir ve sorar ) 

 - Cevdet bana gerçekten iyilik yapmak istiyor musun 

 (Cevdet hiç düşünmeden )

- Elbette der 

 Mürşit :İki kızım vardı .Biri öldü . Öteki de ya ölecek ... Ya ahlaksız olacak . Senden isteğim onu yatılı bir okula yerleştirmen . Böylece bana edebileceğin en büyük iyiliği yapmış olacaksın 

 (Mürşit bu cümleleri kurarken ağlamaya başlar. Kızını yatılı okula içten içede olsa vermek istemez ama vermesinin daha iyi olacağını düşünür ve kızı Zehra'yı yatılı mektebe yerleştirir )

Mürşidin eşi ve kayınvalidesi

- Feriha'yı toprağa verdik . Zehra'mızı da alma elimizden alma .der

 (ama  Mürşid  Zehra'yı onların elinden kurtardığı için mutludur) 

(Defter bitmemişti birkaç sayfa daha vardı ) : 

 - Bugün Zehra'yı gördüm ,büyümüş, genç kız olmuş . Allah'tan son bir şey isterdim : Zehra'ya bir kez sarılmak . Fakat imkansızdı. Kızım benden utanır.

( Zehra okumayı bitirmişti ) 

Babasının cenazesinin yanına son kez gidip babasını öpüp oradan ayrıldı

(Birkaç gün sonra Zehra okuluna acıma duygusunun ne olduğunu bilerek döner ) :

..