...(Zehra babasının günlüğünü okumaktadır)
-Cevdet:Sana bir yardımda bulunabilir miyim Mürşit?
-Mürşit:Çok geç.Bu tesadüf bir iki sene evvel olsaydı belki eski arkadaşa iyilik edebilirdin.Fakat şimdi...Ölüler gibiyim...Hiç bir şeye ihtiyacım yok...Yuvarlanıp gidiyoruz...
-Mürşit:(kendi kendine söylenerek)Cevdet'ten beş on kuruş istemek mümkün ama içimden gelmedi alacağımı aldım.
(Cevdet ısrar etmeye devam eder)
-Cevdet:Sana mutlaka bir şey yapmalıyım Mürşit...
(Mürşit gülümser ve aklına aniden kızı Zehra geliverir.)
-Mürşit:Bana hakikaten bir iyilik yapmak istiyor musun Cevdet?
-Cevdet:(yüksek sesle)Elbette...Ona ne şüphe?
-Mürşit:İki kızım vardı...Biri öldü...Öteki de ya ölecek...Ya ahlaksız olacak...Senin hatırlı ahbapların vardır eski dostum...Şu çocuğu bir leyli mektebe kabul ettirebilir misin?Böylece bana edebileceğin tek iyiliği etmiş olacaksın...
(Mürşit kendini tutamaz karanlığa dönüp ağlamaya başlar ve cevdet bu arada ona kuvvetli vaatlerde bulunur.Cevdet zehrayı merabet mektebine yerleştirmiştir)
(Ana ,kız Mürşitin ayaklarına kapanarak yalvarırlar)
-Ana ,kız:(ağlayarak)Ferihayı toprağa verdik...Zehrayıda elimizden almaa!...
(Zehra kurtulur.Defter burda son bulur.Birkaç sahife ötede okunmayacak kadar karışık ve fena bir yazı bulunur.)
-Mürşit:(zehraya bakarak)Büyümüş...Dört seneden beri onu görmememe rağmen o kadar çocuğun içinden onu buldum.
(Zehra mektep arkadaşlarıyla ilerlemeye başlar)
-Mürşit:Allah'tan son bir şey isterdim:Kocaman bir hanım olmuş zehrayı son bir defa kucaklamak...Fakat bu imkânsız...Çocuğum benden utanır...
(Defter bitmiştir.Artık etraf kararmaya başlamıştır.Elleri titreyerek mumu eline alır ve cenazenin yattığı odaya girer.)
(Zehra kendini tutamaz ve feryat eder)
-zehra:(feryat ederek)
Baba... Benim zavallı babam...
(Gözlerinden yaşlar akar ve babasını öpmeye başlar)
Zehra:Baba..yalvarırım beni affet...lütfen baba...geri dön...
(İhtiyar Başörtülü kadın uyanır,zehraya sarılır onu teselli eder)
-İhtiyar komşu kadın:Çok geç Zehra kızım hadi geç oldu dön artık.
(Zehra kafasını sallayarak onaylar.Babasına son bir defa bakar ,onu öper ve memleketine döner)
(Zehra artık acımayı öğrenmiştir....)
Yorumlar
Yorum Gönder