Kahramanlar
Mürşit , Cevdet, Makbule, Zehra, Meveddet, Feriha, ihtiyar yaşlı komşu kadın
( Zehra evin içinde babasının günlüğünü okumaktadır)
Cevdet: Sana bir yardımda bulunabilir miyim Müşrit?
Müşrit: Geçti!Bu tesadüf ki bir iki sene önce olsaydı belki eski arkadaşa iyilik edebilirdin çünkü benim bir kızım vardı ve o öldü o zaman belki olabilirdi . Fakat şimdi ...Ölüler gibiyim...Hiçbir şeye ihtiyacım yok... Yuvarlanıp gidiyoruz...
Müşrit: ( içinden) Cevdetten bes on kuruş istemek mümkün ama içimden gelmemişti ondan alacağımı almıştım.
(Cevdet hala ısrar etmektedir)
Cevdet: eski dostum sana gerçekten sana nasıl yardım edebilirim?
( Müşrit gülümser ve aklına birden bire kızı Zehra gelir.)
Müşrit: Bana hakikaten bir iyilik yapmak istiyor musun ?
Cevdet:Elbette...Ona ne şüphe?
Müşrit: İki kızım vardı...Biri öldü... Ötekide o da ablası gibi belki ölebilir ya da ahlaksız biri olacak. Senin hatırlı ahpaplarin vardır... Sen şu çocuğu bir mektebe kabul ettirebilirmisin ? Böylece bir masumu kurtarmış ve bana edebileceğiniz tek iyilik budur.
(Müşrit artık kendini tutamaz yüzünü karanlığa çevirmiş ağlamaya başlamış . Cevdet te kuvvetli vaatler de bulunmuş. Kızını marabet mektebine yerleştirilmiştir.)
(Müşrit artık gönlü rahatlamış o canavarlardan kızını kurtarmıştı .)
( Ana kız ikisede çok yalvarmis ve ayağina kapanmış.)
Ana:Bir kanadimiz kırıldı diğerinde kırma kızımızı alma!
( Defter burda bitiyordu. Yalnız birkaç sayfa ötede okunmayacak kadar karısik ve fena yazılmış su satırlar vardı.)
Müşrit: Zehra yi gördüm. Bir genç kız olmuş. Dört seneden beri görmemiş olmama rağmen onu hemen tanıdım. Ama ona seslemedim arkadaşların yanında utandırmak istemedim.
(Zehra mektep arkadaşlarıyla beraber bir yere gidiyordu.)
Müşrit: Allah tan tek bir şey isterdim: kocaman bir hanım olmuş kızımı bir defa kucaklamak ... Fakat buna imkan yok... Çocuğum benden utanır . ne yapalım elverin ki o bahtiyar olsun.)
( Zehra kitabı bitirdiği zaman zaman çok geçidi. Titreye titreye yerinden kalktı. Ağlayarak bavulunu toplamıştı. Sessizce evden çıkmaya başladı o arada son kez babasının mezarı yüzünü açıp öpüp sonra yüzünü kapatmış ve ağlayarak evden çıkmış ve trenle eski çalışma yerine geri dönmüş)
(Sabah olmuş)
İhtiyar komşu kadın : Zehra nerede alla Allah demiş .
( Bir türlü bulamayınca mezarı defne edildi.)
Yorumlar
Yorum Gönder