Gammaz Yürek-Rumeysa Damla Çergel

 Doğru! Sinirliydim, fena halde sinirliydim, hala da öyleyim ama deli olduğumu da nereden çıkarıyorsunuz? Hastalığım duyularımı keskinleştirmişti, harap etmiş ya da köreltmiş değildi. Hepsinden öte olan, keskin işitme duyusuydu. Cennetteki ve dünyadaki bütün sesleri duyuyordum. Cehennemden gelen pek çok sesi duyuyordum. Söylesenize, nasıl deli olabilirim? Dinleyin ve nasıl ustalıkla - nasıl sakince size bütün hikayemi anlatıyorum, görün.

Fikrin aklıma ilk nasıl geldiğini söylemek imkansız ama aklıma düştüğü andan itibaren beni gece gündüz rahat bırakmadı. Bir amacım yoktu. Bir arzum yoktu. Yaşlı adamı severdim. Bana hiç zararı dokunmazdı. Beni asla kırmazdı. Altınlarında da gözüm yoktu. Beni sinirlendiren… Sanırım, gözleriydi!  

Gözleri hiç hoşuma gitmiyordu yani bakışları.Beni kırmamaya çalışırdı ama sanki deliymişim gibi bakıyordu yada benden biraz ürküyordu bu beni çok sinirlendiriyordu ona zarar vereceğimi yada altınları da gözümün olduğunu düşünüyordu bilmiyorum ama bana herzaman her işim olduğunda yardım ederdi. Ama çoğu tanıdığım insan ve onun bakışları beni çok sinirlendirirdi bu sadece bir hastalıktı gittikçe insanlardan daha çok nefret etmeye başladım düşünsenize insanlar size sanki bir deliymiş gibi bakıyor ve bu bakışları beni çileden çıkarıyordu yaşlı adamı karşıma aldım ve onla konuşmaya başladım çok öfkeliydim ona bana niye öyle baktığını sorup duruyordum gittikçe de sinirleniyordum kendimi öfke dolu bir insan olarak hissediyordum. Aynı zamanda duyduğum sesler benim pisikolojimi bozuyordu yaşlı adamda beni pisikologa götürdü ama içtiğim onca ilacın hiçbir yararı olmadığı gibi duyduğum sesler, öfkem ve baş ağrılarım artmaya başlamıştı.Yürüyen bir ölü gibiydim ve son paramla alkol almaya başlamıştım. Beni rahatlatıyor su ve bazı şeyleri unutuyordum ancak daha param kalmamıştı işler daha çok karışıyordu.Yaşlı adamın altınlarını almak çok cazip geliyordu ama tek yanımda olan kişiyi kaybedebilirdim fakat yinede altınlarını aldım ve onların parasıyla alkol aldım artık bağımlıydımda.Yaşlı adam bunu öğrenmişti ve çekip gitmişti. Artık kimsem yoktu sadece tesadüfen tanıştığım bir kız vardı ama onada kötü davranıyordum yani kimsem kalmayacaktı ve bu duruma artık dayanamıyordum.Kafam patlıyordu ve aklıma gelen ilk şeyi yapmaya gittim .Binanın çatısına çıktım tam atlayacakken arkamda yaşlı adamı ve kızı gördüm. 

Beni çekip aldılar ve altınlarda paramda bitmişti içemiyordum. Kız öfkem için beni herzaman sakinleştiriyordu ve duyduğum sesler için tekrar bir pisikoloğa gittim. Herşey düzeliyordu iyileşiyorum yaşlı adam ve kızla artık bir aile olmuştuk beynimdeki sesler durmuş ve sinirim geçiyordu. İnsanın herzaman yanında olan kişilere hep değer verin. En güzel şey sevdiklerinizin daima yanında olmasıdır:)