Gammaz Yürek ---Fatma Çavuşoğlu

 Doğru! Sinirliydim, fena halde sinirliydim, hala da öyleyim ama deli olduğumu da

nereden çıkarıyorsunuz? Hastalığım duyularımı keskinleştirmişti, harap etmiş ya da

köreltmiş değildi. Hepsinden öte olan, keskin işitme duyusuydu. Cennetteki ve

dünyadaki bütün sesleri duyuyordum. Cehennemden gelen pek çok sesi

duyuyordum. Söylesenize, nasıl deli olabilirim? Dinleyin ve nasıl ustalıkla - nasıl

sakince size bütün hikayemi anlatıyorum, görün.

Fikrin aklıma ilk nasıl geldiğini söylemek imkansız ama aklıma düştüğü andan

itibaren beni gece gündüz rahat bırakmadı. Bir amacım yoktu. Bir arzum yoktu. Yaşlı

adamı severdim. Bana hiç zararı dokunmazdı. Beni asla kırmazdı. Altınlarında da

gözüm yoktu. Beni sinirlendiren… Sanırım, gözleriydi! 

Peki neden? Neden bana öyle bakıyordu?Bu konu hakkında hiçbir fikrim yoktu ama onun bana öyle bakması beni epeyce sinirlendiriyordu. Ne yani altınlarını çalacağımı mı düşünüyordu. Yok artık! Daha neler. Benim onun altınlarına ihtiyacım yoktu. Benim ihtiyacım olan şey bana yardım edecek birini bulmaktı. Benim bir işim ve bir ortağım vardı. Gayet de iyi anlaşırdık, kardeş gibiydik. Fakat son zamanlarda aramızda sorunlar çıkmaya başlamıştı. Bu sorunlar benden kaynaklanmıyordu ya da ben öyle düşünüyordum. Bu sorun iş hayatımıza da yansımaya başlamıştı birbirimizin çizdiği projeleri beğenmiyorduk. Daha doğrusu o benim projelerimi beğenmiyordu.3 gün sonra ihale vardı ona bu projeyi kabul ettirmeliydim ve başardım.3 gün sonra ihaleye gittik. İhaleyi kazandık ve mutluyduk. Projemizi uygulamaya koyulduk.Başta herşey yolunda gidiyordu.Sonra ufak tefek aksilikler çıkamaya başladı. Sanki birileri yapacağımız işten önceden haberi oluyordu ve bize engel olamaya çalışıyordu. Sanırsam içimizden biri bizi gammazlıyordu. Herkesten şüpheleniyordum ama aynı zamanda hiçbirine de konduramıyordum böyle bir iş ahlaksızlığını. Fakat o kişiyi bulmam şarttı. Sonuçta yaptığımız iş profösyonelllik gerektiriyordu, duygusallığa yer olmalıydı. Daha sonra herkesin hal ve hareketlerini incelemeye başladım. Sanırsam bu konuyu ortağımla konuşmam gerekiyordu. Ona bu konuyu anlattım, epeyce şaşırmıştı o da. Bizi gammazlayan kişi bize yakın olan bir kişiydi kânımca. Bütün bilgilerimizi bilen biri. Tabii ya asistanlarımız, onları incelemeye karar verdik. Biz dedektif değildik bir yerden yardım almamız gerekiyordu ve aldık. Elimizden gelen ne varsa yaptık ve bizi gammazlayan kişiyi bulduk. Ama şüphelendiğimiz gibi asistanlarımız değildi. Peki o çalışanımız bize neden ihanet etti? " Besle kargayı oysun gözünü" demek tam olarak buydu herhalde .

Sorduk ona "Neden böyle bir şey yaptım" dedik. "Para için"dedi. Para için mi? Gerçekten anlamıyorum Bir insan ahlakını neden para için satar? Neden böyle bir şey yapar ki? Benim tahminimce açgözlülükten. İnsanoğlu aç gözlüdür ona ne verirsen ver asla doymaz hep daha fazlasını ister. Ama yararlı şeyleri değil tam aksine zararlı olan ne varsa onu ister.